Normandía

É tan curto o esquecemento, tan escorregadiza a lembranza, tan fácil a ira, tan rápida a historia que pasa e que pronto todo abandona a nosa memoria, trágase a praia as pingas de sangue, sobe a marea e mergulla as balas. Quedan anacos de formigón flotando na auga como volvendo de novo a querer ser porto. Estremécese Europa e é todo tan recente que volven á miña memoria as lembranzas de lugares onde sucedeu todo.

A xeración perdida será a que non volva nunca máis a mirar a atrás. Tanto tempo pasou? Tantos anuncios nos crebaron a vontade de cambio? Choro, sobre as follas que escribo e corre a tinta como sobre as praias de Normandía corre a lembranza na procura de quen non esquece.

Texto: Arromanches, Normandía, Francia.
Fotografía: Pointe du Hoc, Normandía, Francia. Novembro 2004


Normandía

Es tan corto el olvido, tan escurridizo el recuerdo, tan fácil la ira, tan rápida la historia que pasa y que pronto todo abandona nuestra memoria, se traga la playa las gotas de sangre, sube la marea y sumerge las balas. Quedan trozos de hormigón flotando en el agua como volviendo de nuevo a querer ses puerto. Se estremece Europa y es todo tan reciente que vuelven a mi memoria los recuerdos de lugares donde sucedió todo.

La generación perdida será la que no vuelva nunca más a mirar a atrás. ¿Tanto tiempo ha pasado? ¿Tantos anuncios nos han quebrado la voluntad de cambio? Lloro, sobre las hojas que escribo y corre la tinta como sobre las playas de Normandía corre el recuerdo buscando a quien no olvida.

Texto: Arromanches, Normandía, Francia.
Fotografía: Pointe du Hoc, Normandía, Francia. Noviembre 2004