Experiencias salvaxes


Silencio ao pasar o pescador recollendo a “atarralla”, A silueta da canoa feita da alma mesma dunha árbore completa debuxa sobre o lago unha sombra que observa.

O bote avanza con ruído de motor de fondo entre illotes verdes e luces que pasan baixo a auga. De fronte, o disco dourado que é o puro dia, derrámase sobre a noite tinguíndoo todo de mil cores.

Azul, amarelo, violeta e ao final un vermello “Sandino” alumean o fin do día e precipítase entre bastidores e déixanos as primeiras estrelas e a noite sobre o lago Nicaragua, que nos abraza coa súa bóveda de astros, planetas e planetiñas.

Baixo a vía láctea navegamos intuíndo xa onde comeza o todo a ser río. O cheiro intenso a herba recen cortada asolaga os pulmóns. A visión dos primeiros caimáns que se lanzan á auga, o son rouco e profundo dos monos “Congo” charlando, facendo patente dalgunha forma o seu desacordo coa nosa presenza.

Dá a benvida a Guatuzos o son da grava movéndose pisoteada por algún mono araña. A garza ouveando e o festival de luces flotando que penden sobre a marisma como suspendidas por un finísimo fío invisible que son os nosos soños feitos realidade.

Texto: Parque Natural dos Guatuzos, Sur de Nicaragua. Marzo 2010
Fotografía: Upala, Norte de Costa Rica. Marzo 2010 Experiencias salvajes



Experiencias salvajes

Silencio al pasar el pescador recogiendo la “atarralla”, La silueta de la canoa hecha del alma misma de un árbol completo dibuja sobre el lago una sombra que observa.

El bote avanza con ruido de motor de fondo entre islotes verdes y luces que pasan bajo el agua. De frente, el disco dorado que es el puro día, se derrama sobre la noche tiñéndolo todo de mil colores.

Azul, amarillo, violeta y al final un rojo “Sandino” alumbran el fin del día y se precipita entre bastidores y nos deja las primeras estrellas y la noche sobre el lago Nicaragua que nos abraza con su bóveda de astros, planetas y planetillos.

Bajo la vía láctea navegamos intuyendo ya donde comienza el todo a ser río. El olor intenso a hierba recién cortada inunda los pulmones. La visión de los primeros caimanes que se lanzan al agua, el sonido ronco y profundo de los monos “Congo” charlando, haciendo patente de alguna forma su desacuerdo con nuestra presencia.

Da la bienvenida a Guatuzos el sonido de la grava moviéndose pisoteada por algún mono araña. La garza aullando y el festival de luces flotando que penden sobre la marisma como suspendidas por un finísimo hilo invisible que son nuestros sueños hechos realidad.

Texto: Parque Natural de los Guatuzos, Sur de Nicaragua. Marzo 2010
Fotografía: Upala, Norte de Costa Rica. Marzo 2010